داوود پیرنیا مبتکر و خالق برنامه گلها در سال 1279ش در تهران متولد شد. او موسیقی دان نبود، چون مادرش دختر علاء الدوله از رجال بزرگ قاجار بود و به دلایل گرایشات و اعتقادات مذهبی اجازه حضور در عرصه موسیقی را به او نداد اما تعلیمات پدرش (مرحوم حسن پیرنیا) که از روشنفکران آن دوران بود بر او بسیار مؤثر بود . تحصیلات ابتدایی را در منزل ، نزد معلمان وقت فرا گرفت . سپس برای ادامه تحصیل و فراگیری دروس زبان و وارد مدرسه سن لویی شد . بعدها برای ادامه تحصیلات به سوئیس رفت .
در سال 1325 شمسی هنگامی که احمد قوام (قوام السلطنه) نخست وزیر شد او را مدیر کل بازرسی نخست وزیر کرد و پس از چند ماه معاون نخست وزیر شد .
موسیقیدانان ایران باستان
مشهورترین
موسیقیدان های قبل از اسلام به شرح زیر بودند
داستان موسیقی ایران، داستانی است پر از فراز و نشیب و در این میان آنچه ما را به مبدا پیدایش این هنر نزدیک میکند کشف نیهای استخوانی مربوط به هزارههای قبل از میلاد است که در نوع خود ابتداییترین و اولین نمونههای سازهای موسیقی محسوب شود، شادروان حسن مشحون معتقد است، از زمانی که بشر توانست انفعالات درونی خود را به وسیله صدا نمایش دهد و وزن را از صداهای منظم و مختلف طبیعت به دست آورد، موسیقی را به وجود آورد زیرا جهان پر از اصوات است و عالم خلقت بر توازن و انتظام استوار است.
از اولین نوازندگانی که با استفاده از امکانات کامل پیانو اقدام به نواختن موسیقی ایرانی کرد می توان به مرتضی محجوبی اشاره کرد(هر چند او از تکنیکهای نوازندگی پیانو کلاسیک چندان بهره ای نمیبرد). وی از آهنگسازان و نوازندگان اصلی رادیو و برنامه گلها بود و با بزرگانی چون بنان و قوامی همکاری میکرد.
از زمانی که پیانو ساخته شد به دلیل رنگ زیبای صدا و توانایی آن در
اجرای همزمان چندین نت، این ساز بزرگ همواره مورد توجه موسیقیدانان در سبک
های مختلف بوده و هست.
موسیقی ایران هم از این پدیده مستثنی نبوده و پیانو در آن نقش قابل توجه ای
را ایفا کرده. اولین پیانوهایی که وارد ایران شد در واقع هدایایی بودند از
طرف پادشاهان اروپایی به
شاهزادگان و شاهان ایران، که نوازندگان درباری از این سازها سالها بصورت
کاملا" ابتدایی استفاده میکردند.
موسیقی ایران
زنده یاد استاد روح الله خالقی در کتاب موسیقی ایران می نویسد:
موبد زمان هخامنشی برای تقدیم نذر و قربانی به خدا سرودهای مذهبی می خواند و گویا این سرودها با ساز همراه نبوده است، کوروش در هنگام رزم با آشوریها سرودی را آغاز کرد که تمام سپاهیان دنبال وی، آن را خواندند آنگاه با قدمهای مساوی و با نظم به راه افتادند و در این زمان آمادگی و عزیمت را با شیپور اعلام می کردند، کوروش در شروع حمله سرود جنگی می خواند و سپاه با او هم آواز می شد .
شاید نی یکی از وسایل سرگرمی ساعات فراغت بود. در زمان ساسانیان موسیقیدان ها طبقه خاصی داشتند.